CAO

CAO

Een collectieve arbeidsovereenkomst (CAO) is een schriftelijke overeenkomst waarin afspraken zijn gemaakt over arbeidsvoorwaarden. Bijvoorbeeld over loon, toeslagen, betaling van overwerk, werktijden, proeftijd, opzegtermijn of pensioen. Een CAO wordt afgesloten tussen één of meerdere werkgevers of werkgeversorganisaties en één of meerdere werknemersorganisaties. De afspraken in een CAO zijn vaak gunstiger voor de werknemer dan de wettelijk geregelde arbeidsvoorwaarden. Zo kan het loon in een CAO hoger zijn dan het wettelijk minimumloon. De afspraken in de CAO mogen echter nooit in strijd zijn met de wet.

Algemeen verbindend

Als een CAO algemeen verbindend is verklaard, dan is deze van toepassing op alle werkgevers en werknemers die onder de werkingssfeer van de CAO vallen. De werkingssfeer bepaalt welke soort zorgaanbieders en welke werknemerscategorieën onder de reikwijdte van de CAO vallen. Een algemeen verbindendverklaring hoeft niet de hele CAO of sector te betreffen. Het kan ook zo zijn dat bepaalde delen van de CAO of bepaalde organisaties van de algemeen verbindendverklaring worden uitgezonderd.

Werkingssfeer

Tevens geldt een CAO, als werkgever en werknemer in de individuele arbeidsovereenkomst verklaren dat de CAO van toepassing is. Werkgever en werknemer kiezen er dan zelf voor om de CAO van toepassing te verklaren terwijl zij dit niet verplicht zijn. Wanneer een werkgever en werknemer onder werkingssfeer van de CAO vallen dan hoeft de CAO niet van toepassing verklaard te worden in de individuele arbeidsovereenkomst. De partijen zijn dan sowieso aan de CAO gebonden.

Om vast te kunnen stellen of een CAO van toepassing is moet de werkingssfeer bekeken worden. Per werknemer moet bekeken worden of de CAO van toepassing is of niet. Het is dus ook mogelijk dat een zorgaanbieder met maar één werknemer onder de CAO valt.