Wij vertellen u alles op het gebied van Wzd

Wat is de Wet zorg en dwang (Wzd)?

De Wet zorg en dwang (Wzd) regelt de rechten van mensen met een verstandelijke beperking en mensen met een psychogeriatrische aandoening (zoals dementie) die onvrijwillige zorg krijgen. Daarnaast regelt deze wet ook de onvrijwillige opname. Voor verplichte zorg binnen de GGZ verwijzen we u graag door naar de pagina Wvggz.

Basisprincipe: Nee tenzij

De kern van de Wet zorg en dwang is ‘Nee, tenzij‘. De zorg moet zoveel mogelijk op vrijwillige basis plaatsvinden. Soms kunnen mensen met dementie of een verstandelijke beperking niet (meer) zelf inschatten wat goed voor hen is. Zorgverleners helpen hen dan bij die keuzes. Het uitgangspunt van de Wzd is dat onvrijwillige zorg daarbij niet wordt toegepast, tenzij het niet anders kan.

Wanneer is onvrijwillige zorg toegestaan?

De Wzd regelt de onvrijwillige zorg als uiterste middel en is helemaal gericht op de cliënt. De onvrijwillige zorg kan ook in de thuissituatie, de kleinschalige woonvoorziening of op de dagbesteding aan de orde zijn. Wanneer er toch onvrijwillige zorg moet worden toegepast kan de zorgaanbieder zelfstandig beslissen, maar moeten er aantoonbaar de juiste stappen worden doorlopen, deskundigheden betrokken en beslissingen vastgelegd.

De wet regelt dat de zorg zoveel mogelijk vrijwillig wordt verleend. De zorgaanbieder moet zijn uiterste beste doen om de zorg vrijwillig te verlenen. Alleen als er een risico is op ‘ernstig nadeel’ en de cliënt (of de vertegenwoordiger) verzet zich tegen de noodzakelijke onvrijwillige zorg dan kan de zorg onder voorwaarden, tijdelijk, onvrijwillig verleend worden.

Eén van de leden van BVKZ vertelt wat de Wzd betekent in hun instelling voor ambulante begeleiding gehandicaptenzorg.

Meer informatie over de Wzd

Dwang in de zorg
Vilans – Wzd
Zorg voor Beter – Zorg en dwang
Coördinerend team Wzd
Cliëntvertrouwenspersoon Wzd
Toetsingskader Wzd
Gedwongen zorg in beeld
Adviespunt Zorgbelang – Kennismodule Wzd