’t Zorghuisje
’t Zorghuisje zorgt met maatwerk en doelmatigheid voor iedereen: “We dragen zelf bij aan de verandering”.
Fatima el Boubkari richtte ’t Zorghuisje in 2019 op. Ze zag in haar werk kansen voor een doelmatigere en efficiëntere zorg, waarmee je iedereen kunt helpen. “Soms kregen mensen geen hulp en dat deed me verdriet. Maar soms zetten we ook juist te veel zorg in.”
Fatima heeft het als directeur van een organisatie die zo’n tweehonderd cliënten helpt in de regio Den Haag, Alphen aan den Rijn en Westland druk genoeg. Toch laat ze het uitvoerende deel van haar werk niet los. Het is de vraag of ze dat ooit gaat doen. “Ik blijf een hulpverlener in hart en nieren. Al van jongs af aan wilde ik maar één ding: de zorg in. Het is mijn identiteit, het is wie ik ben. Ik vind het fijn om mensen te kunnen helpen.”
Doelmatige zorg
Doelmatig, efficiënt en kijken naar wat wél mogelijk is: het zou zomaar de slogan kunnen zijn van ’t Zorghuisje. Fatima startte de zorgorganisatie in 2019 op, omdat ze zag dat de huidige maatschappij om een andere visie op hulpverlening vroeg. “In de ruim twintig jaar daarvoor zag ik als verpleegkundige allerlei facetten van de zorg. Juist als hulpverleners kunnen we een bijdrage leveren aan de verandering. We hoeven niet te wachten op de politiek.”
Een verandering die problemen als vergrijzing, personeelstekorten en ellelange wachtlijsten aanpakt. “Soms kregen mensen die echt zorg nodig hadden geen hulp, omdat er niemand beschikbaar was. Dat deed me veel verdriet. Tegelijkertijd zetten we soms ook te veel zorg in.” Ze geeft een voorbeeld. “Stel dat je een cliënt hebt, die drie keer per dag zorg nodig heeft. Tussen de middag gaat diegene bij de buurman eten. Als je dat niet weet en dan tussen de middag naar de cliënt gaat, mis je een kans. Misschien kan de buurman namelijk wel de ogen druppelen.”
’t Zorghuisje investeert dan ook in de contacten met het netwerk van de cliënt. “Het is belangrijk om samen te kijken: wat doe jij, wat doen wij en hoe kunnen we elkaar helpen? Zodat je niet langs elkaar heen werkt. We brengen in kaart wie betrokken is en maken op basis daarvan een zorgplan, waarin staat wat er écht nodig is.”
Je kunt bij termen als doelmatigheid en efficiëntie denken aan cijfers, maar ’t Zorghuisje doet dit juist voor de cliënten. Zo kunnen Fatima en haar collega’s namelijk meer mensen helpen en voorkomen ze een wachtlijst, maar ze geven iemand ook autonomie terug. “We kijken naar wat je nog wel zelf kan. Als je sondevoeding moet nemen, dan trainen we jou om dat zelf te doen. ”
Jeugdzorg en wijkverpleging
Vrijwel direct koos Fatima voor twee vormen van zorg: de wijkverpleging en de jeugdzorg. Binnen de jeugdzorg biedt ’t Zorghuisje ambulante begeleiding, gezinsbegeleiding en omgangsbegeleiding. “Ik zag zowel in mijn werk als eigen netwerk dingen gebeuren die ik absurd vond. Ik zag dat jongeren die echt hulp nodig hadden overal werden geweigerd. Pas je niet binnen bepaalde kaders? Dan kan organisatie X je niet aan, maar Y en Z ook niet. Paste het niet op papier, dan was er geen plek voor zo’n kind. Wij zeggen zelden ‘nee’. Ook al is het een complexe casus en kunnen we niet alles oplossen, we kijken naar wat we wél kunnen bieden.”
Een concreet voorbeeld waarin ’t Zorghuisje het anders doet, is de omgangsbegeleiding. “Stel dat een kind een ondertoezichtstelling heeft en ouders met een verslaving. Veel organisaties weigeren de begeleiding dan, voor hen is iemand met een drugsverslaving een contra-indicatie. Wij faciliteren die omgang wel, op onze eigen locatie. Zodat er op een veilige manier toch contact is tussen ouders en kind.”
Geen ZZP’ers
Inmiddels heeft ’t Zorghuisje vijftig medewerkers. Continu evalueren ze over de cliënten. “Wat is onze taak? Wat komen we doen? Hoe lang is daarvoor nodig? We trainen onze medewerkers om de doelmatigheid voor ogen te houden.” Al jaren werkt Fatima vrijwel louter met mensen in dienstverband, om een vast team te borgen en de cliënten vertrouwde gezichten te bieden. “We zijn een lerende organisatie, waarin iedere medewerker een stem heeft. Mensen kunnen ook mij aanspreken en vragen: ‘Wat ben jij nou aan het doen?”
’t Zorghuisje merkt ook de gevolgen van de krapte op de arbeidsmarkt. Het blijft een uitdaging om mensen te werven, maar toch heeft de organisatie geen tekort. Fatima: “Het is belangrijk dat je als werkgever flexibel bent en luistert naar wat je werknemers willen, bijvoorbeeld in hun ontwikkeling.”
Sneller aan de beurt
De Zuid-Hollandse organisatie heeft allerlei expertises in huis: van gedragswetenschappers tot verzorgenden en van wijkverplegers tot social workers en systeemtherapeutische werkers. “Daarnaast zoeken we altijd de samenwerking met andere partijen. We zitten bijvoorbeeld in wijkteams. Huisartsen hoeven niet eerst tientallen organisaties af te bellen, maar kunnen meteen bij ons terecht. Cliënten komen daardoor sneller aan de beurt en profiteren van meerder expertises.”
Groeien is niet het doel van ’t Zorghuisje, hoewel de hulpverleners altijd meer mensen willen helpen. “Ik vind zorgen voor iemand het allermooiste wat er is. Als een cliënt weer lekker gewassen en aangekleed, fris en fruitig op de bank zit en zegt ‘dankjewel meisje’, dan is mijn dag goed. Of als ik iemand die eenzaam is, heb kunnen opvrolijken met een praatje. Daar haal ik mijn voldoening uit.”
